5 daagse vakantie

Hallo allemaal....

Afgelopen week had ik een lang weekend van vrijdag tot en met maandag. Deze dagen ben ik met Lotje en Suzanne door Zuid-Afrika gaan reizen om meer van het land te kunnen zien.

Donderdag gingen we eerst naar Hogsback waar ik het weekend van tevoren ook was geweest. Helaas had ik in dat weekend maar 1 waterval gezien en een van de meisjes met wie ik ging reizen was nog niet in Hogsback geweest.
Tijdens de rit naar Hogsback regende het de hele tijd, maar gelukkig ging het op tijd opklaren zodat we konden gaan hiken. Langs de kant van de weg hebben we ook nog 7 kilo mandarijnen gekocht voor maar 5 rand (62 eurocent). Echt heel lekker, maar wel met pitjes. Ja ik eet hier meer vitamientjes dan in Nederland!

Die dag hadden we een hiking trail van 3 uur gedaan langs 2 watervallen. Ook kwamen we langs een heel dikke boom met de toepasselijke naam de Big Tree. Bij de watervallen hebben we heel veel foto’s gemaakt wat eigenlijk teveel tijd in beslag had genomen omdat we de laatste 5 kilometer in het donker moesten lopen (het wordt hier in Zuid-Afrika namelijk rond half 6 binnen een kwartier donker). Tja en toen hadden we de backpackers gebeld omdat het niet echt verantwoord is om met 3 meisjes door het bos te lopen. Halverwege stopte er ineens een auto en we dachten meteen aan de uitspraak “stap nooit in als er een auto je een lift aanbiedt”, bleek het de man van de backpackers te zijn die ons op kwam halen. Hij kwam precies op het goede moment, want toen we bij de backpackers waren begon het keihard te regenen.

Na een opfrisbeurt zijn we met nog 4 andere meisjes uit onze groep uit eten geweest bij een pizzeria wat erg gezellig was en natuurlijk hebben we heerlijke brownies gegeten. De andere meisjes sliepen in een cottage waarbij we gezellig gingen napraten bij het haardvuur.

De volgende dag was Lotje jarig en zijn we door gereisd naar East London waar we geslapen hebben in de backpackers “Sugarshack” aan het strand. ’s Middags zijn we naar een leeuwenpark geweest daar in de buurt waar giraffen, tijgers, hyena’s en natuurlijk leeuwen te zien waren. Ook konden we spelen met 3 en 6 maanden oude leeuwtjes. Wat hebben ze een scherpe nageltjes zeg. Soms gingen ze je aanvallen en klemden ze zich vast in je broek of trui. Maar wel echt leuk om een keer mee te maken.

’s Avonds zijn we uit eten geweest in een restaurant waar typisch Zuid-Afrikaanse Xhosa eten werd geserveerd. Er stonden rare gerechten zoals schapenhoofd en schapentong op de kaart. Gelukkig konden we ook rund-en kip bestellen.

Daarna hebben we nog een kijkje genomen in het casino van East London. Daar zagen we pas echt het enorme contrast tussen de rijken en de armere mensen van de Townships. Soms werd er met honderden randen gesmeten, terwijl andere mensen daar wel 2 maanden voor moeten werken.

De volgende dag waren we van plan om naar Coffee Bay te gaan reizen, maar helaas was het heel slecht weer met regen, storm en onweer. Het was dus niet echt verantwoord om nog 300 km te gaan reizen, dus besloten we om te overnachten in Cintsa een plaatsje niet ver van East London.

In Cintsa wilden we graag in een huisje slapen in plaats van in een backpackers omdat het zo’n slecht weer was. Na lang te hebben gezocht naar een goedkoop huisje en de sleutel te hebben ontvangen, kregen we de deur van het huisje niet open. Stonden we daar in de regen te prutsen met het slot. Gelukkig mochten we even in een ander huisje schuilen en ondertussen hadden we de verhuurder van de huisjes gebeld. Het bleek dat het hele slot was verbogen en dat we die nooit open hadden kunnen krijgen, dus kregen we een ander huisje die wel open kon.
De volgende dag was het weer opgeklaard en besloten we om alsnog naar Coffeebay te reizen. Voordat we daar naar toe gingen zijn we nog even naar het strand van Cintsa geweest om daar foto’s te maken.

Van Cintsa naar Coffeebay was ongeveer 280 kilometer, waarvan de laatste 80 van de snelweg naar Coffeebay. Tijdens deze rit had ik het idee dat we nu echt Zuid-Afrika zagen met veel hutjes en bedelende mensen en dieren langs de weg.

Aangekomen in Coffeebay kwamen we in een heel gezellige backpackers waar we ’s avonds een gratis maaltijd kregen. Daar sliepen we in een hutje met 6 bedden. De stroom was uitgevallen dus werd er luid getrommeld zodat we toch nog muziek hadden. Normaal wordt er elke avond een poolcompetitie gehouden daar in de kroeg, maar vanwege de stroomuitval kregen we allemaal de shooter Lentebok met Amarula (Zuid-Afrikaanse Baileys) en Pisang Ambon. We dachten dat we dit drankje zo op konden drinken maar eerst moesten we een springbok nadoen door naar links en rechts kijken en te hoppen. Vervolgens mochten we de shooter niet met onze handen vastpakken om op te drinken wat een flinke knoeipartij opleverde bij sommigen.

Ook waren er meisjes die daar in de townships wonen die een optreden met zang en dans voor ons gaven. Als afsluiting zongen ze het Zuid-Afrikaanse volkslied.

In de backpackers waren ook nog andere Nederlanders waar we reisverhalen mee uitgewisseld hebben. Na het eten werd er nog een pool competitie gehouden toen de stroom het weer deed waarbij men om de beurt moest proberen om een van de ballen in de gaten te schieten. Na 2 keer te hebben gemist lag je eruit en kon je niet meer winnen. Echt heel grappig en na 2 keer te hebben gespeeld was ik nog steeds in de race.

De volgende dag moesten we weer terug naar huis omdat we dinsdag weer bezig moesten met onze projecten. Maar voordat we naar huis gingen wilden we eerst nog naar Hole in the Wall, oftewel een gebergte met een gat erin waar het water dan doorstroomd.

De weg naar deze Hole in the Wall was heel slecht aangegeven vanaf Coffeebay dus namen we de weg die we op de heenweg waren tegengekomen. Deze weg was heel slecht met allemaal grote gaten in de weg en er kwam geen eind aan. We konden daar maar tot 10 km per uur rijden en baalden dat we eraan begonnen waren toen we halverwege het bord met nog 11 km te gaan tegenkwamen. Er zaten niet alleen gaten in de weg maar er liepen ook veel bedelende kinderen en dieren langs de weg die gingen oversteken terwijl we langs reden.

Na meer dan een uur over een slechte weg te hebben gereden kwamen we dan eindelijk aan in het plaatsje Hole in the Wall. Alleen zagen we de berg niet met het gat erin.. dus wij vragen hoe we daar moesten komen, waren we de verkeerde weg ingeslagen, dus nog steeds geen Hole in the Wall gezien. Alledrie waren we het zo zat we nog steeds die Hole in the Wall hadden gezien, dat we maar zo gauw mogelijk weer weg wilden. Door in een hotel te vragen hoe we het snelste richting de snelweg konden rijden werd er gezegd dat er een weg van 7 km kilometer was naar Coffeebay en dat we van daar uit naar de snelweg moesten. In de backpackers hadden ze gezegd dat het maar 25 km was naar de Hole in the Wall en we snapten er al niks van dat het zo lang duurde. Onderweg naar Coffeebay moesten we nog stoppen in een greppel voor een vrachtwagen en toen wilde de motor niet meer starten. De politie reed achter ons die we om hulp riepen en toen ze onze namen noteerden, startte de motor gelukkig weer.

Uiteindelijk kwamen we om 4 uur aan in Coffeebay terwijl we daar uiterlijk om 2 uur weg moesten rijden vanwege het feit dat het al vroeg donker wordt hier en het nog meer dan 6 uur rijden was naar Port Alfred.

Door het omrijden naar de Hole in the Wall hadden we nog maar een beetje benzine en reden we bijna in het rood. Vlakbij de snelweg was een benzinestation wat erg goed uitkwam omdat de volgende pas 60 km verder was en we dan echt in de problemen waren gekomen.

Eerst waren we van plan om nog een keer te overnachten in East London omdat het niet echt verantwoord was om in het donker te rijden. Uiteindelijk hadden we toch maar besloten om door te rijden naar Port Alfred omdat we toch wel verlangden naar ons eigen bedje.

De foto’s van mijn weekend kan je vinden op
http://spaces.msn.com/annemiekzoet1986